COLUMN: Allemaal de beste wensen voor het nieuwe jaar!

Beste Feyenoord-vrienden,

Om te beginnen een ieder de beste wensen voor het nieuwe jaar. Een uiterst klassiek cliché, maar wel van harte gemeend in een tijdsgewricht dat wordt gekenmerkt door een gigantische concentratie van crises welke haar weerga niet kent.

Ik heb in mijn driekwart-eeuw oude leven in het ondermaanse allerlei periodes meegemaakt. Die van de wederopbouw en koude oorlog met daar tussen door de Oost-Duitse en Hongaarse opstand en de eindeloze verhalen van mijn ouders over WO II annex de hongerwinter. Dat laatste is hier in Zuid-Oost-Brabant een ijle zone, want onze huidige woonomgeving was al bevrijd vóór die veel verhaalde laatste winter van de Tweede Wereldoorlog aanbrak.

Die eerste naoorlogse periode duurde tot in de eerste helft van de sixties, waarna een soort Tweede Verlichting plaatsvond met een opgeleefde vrouwenbeweging, het toestromen van de eerste gastarbeiders, toen nog voornamelijk uit Zuid-Europese landen, de seksuele revolutie, de rock- en popmuziek, de eerste breed-maatschappelijke democratiseringsgolf, de vredesbewegingen inclusief flower power en demonstraties tegen de oorlog in Zuid-Vietnam waarbij de schuldvraag eenzijdig bij het land werd gelegd dat in beide Wereldoorlogen de doorslag had gegeven tegen achtereenvolgens keizerlijke autocratieën en Naziterreur, te weten de USA.

Vervolgens de periode van na de val van De Muur in 1889 met als gevolg een enorm naïef waanidee dat de Russische Beer voorgoed was bedwongen en een absurde politieke gretigheid uit zowel linkse als rechtse hoek ontstond om de militaire slagkracht van ons land tot op het bot weg te bezuinigen. Onder het mom van het innen van het vredesdividend. Zo rekende West-Europa zich onterecht rijk. En dat terwijl Nederland schathemeltje rijk was geworden dankzij de Groningse gasbel. Achteraf over de rug van de vele slachtoffers van de aardbevingen in het gaswinningsgebied.

En zo hebben we ook verschillende periodes met Feyenoord mee gemaakt. Vóór de oorlog vijf keer landskampioen (in 1924, 1928, 1936, 1938 en 1940) en twee keer de beker gewonnen (in 1930 en 1935) maar al die tijd als amateurclub die tot 1937 op een veld aan de Kromme Zandweg haar thuiswedstrijden afwerkte en daarna in de gloednieuw opgeleverde Kuip.

Tot 1954 bleven die status en toestand zo, maar vanaf toen werd het semiprof- en daarmee het betaalde voetbal ingevoerd, zij het dus nog op zeer bescheiden schaal. Er waren wel vijf divisies: naast een Eredivisie een Eerste Divisie A en B en een Tweede divisie A en B.

Willem II werd in 1955 als eerste club landskampioen van het betaalde voetbal. Feyenoord zou pas in 1961 volgen na een jaar eerder die belachelijke kampioenswedstrijd in het Olympisch Stadion te hebben gespeeld in plaats van op een neutraal terrein. Wel werd Feyenoord ook in 1962 landskampioen, de enige keer dat het zijn titel dus meteen kon prolongeren.

Feyenoord was in die tijd veruit de rijkste club van Nederland en haalde de spelers nog bij Ajax weg in plaats van andersom zoals vorig jaar nog met Berghuis gebeurde. In de jaren zestig werd Feyenoord dus vier keer kampioen en won twee keer de beker. Ook werd als eerste Nederlandse club de halve finale in het Europacup I-toernooi gehaald.

In 1970 bereikte de club zijn absolute wereldtop met het winnen van de EC I – cup en Wereldbeker. Tot en met 1974 kon Feyenoord zijn internationale toppositie in redelijkheid vast houden al vonden er toen al uitglijers plaats zoals in 1972 een debacle uit bij Benfica (5-1 nederlaag).

De tweede helft van de jaren zeventig en zo’n beetje de hele jaren tachtig speelde Feyenoord langdurig een tamelijk bescheiden rol in het vaderlandse voetbal, laat staan in Europa. Alleen werd in 1980 de beker (ten koste van Ajax en onder leiding van mijn betreurde vriend Charles Corver, scheidsrechter van de eeuw, gespeeld) en in 1984 de “dubbel” gewonnen, dat was het zogenaamde Cruijff-Gullit-jaar en dat stond nagenoeg geheel op zichzelf.

Ter gelegenheid van dat kampioenschap werd het volgende kampioenslied uitgegeven
Feyenoord kampioen 't Legioentje - YouTube

Pas in de negentiger jaren was er sprake van echte en meer structurele opbloei en werd Feyenoord weer een concurrent voor PSV en Ajax waar rekening mee gehouden moest worden. Ook werd meerdere keren de halve finale in het Europese toernooi voor bekerwinnaars bereikt. In dat decennium werd Feyenoord twee keer landskampioen en won vier keer de beker en twee keer de nationale Supercup (de voorloper van de Johan Cruijff-schaal).

Maar nadat in 2002 zowaar weer een heus internationaal topsucces werd geboekt met het winnen van de UEFA-Cup (nu Europa League-cup geheten) zakte de club toch weer weg. In 2008 werd de beker gewonnen onder leiding van de als hoofdcoach terug gekeerde Bert van Marwijk en nadat er vooraf een flink pak Euro-bankbiljetten in de selectie was geïnvesteerd.

En vervolgens werd het qua prijzen winnen wéér stil rondom Feyenoord tot de periode 2016-2018 toen met Giovanni van Bronckhorst in die jaren twee keer de beker, twee keer de Johan Cruijff-schaal en in 2017 de landstitel werd veroverd. Tot slot had Feyenoord in 2020 nog een keer de beker kunnen winnen onder leiding van Dick Advocaat, maar daar staken de coronapandemie en de (K)NVB tezamen een stokje voor.

En met Arne Slot is weer een nieuwe periode aangebroken. Natuurlijk een heel andere coach dan resultaat-trainer Dick Advocaat, maar vooralsnog zonder prijzen. Al zat hij er dus wel heel dicht bij met die geweldige zegereeks in de Conference League. En nu kwalificeerde Feyenoord zich ook weer als nipte groepswinnaar van de poulefase in de Europa League ondanks de deelname van Lazio Roma in die poule. Wederom een opmerkelijke prestatie naast die status van herfstkampioen (wel na “slechts” veertien wedstrijden en nog niet tegen de traditionele aartsrivaal gespeeld).

De eerste jobstijdingen in relatie tot de tweede seizoenshelft zijn inmiddels binnen, te weten zware blessures voor Gernot Trauner en Quinten Timber die (zeker geldt dat voor de Oostenrijker) tot de sterkmakers van de selectie worden gerekend. Wat de titelkansen voor Feyenoord betreft zal er dus veel van afhangen in hoeverre de technische leiding (voor zover nog intact) erin zal slagen in redelijkheid gelijkwaardige vervangers aan te trekken ondanks het chronische gebrek aan voldoende middelen om de concurrentie met Ajax en PSV volwaardig aan te gaan. Dat zullen we als supporters dus lijdzaam moeten afwachten.

En dan zullen we het nog maar niet hebben van het altijd dreigende gevaar van vermogende kapers op de transferkust. Dat gaat nu wellicht weer spelen in deze lange wintermaand waarin de dagen weer langzaamaan gaan lengen.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart