COLUMN: Onze 6-2 is nu gedegradeerd tot de 8-2 van Ajax en 10-0 van PSV

Beste Feyenoord-vrienden,

Terwijl onze 6-2 triomf op Ajax al zienderogen verbleekt was door de beschamende uitglijders in Kralingen en Groningen viel de definitieve klap voor de eerst nog zo historisch lijkende “monsterzege”van 27 januari jongstleden afgelopen woensdag. Het werd in de bekerklassieker maar liefst 0-3 ondanks een veelbelovend maar doelpuntloos begin. Geheel volgens een oude voetbaltraditie vielen de goals die maar niet aan onze kant werden gescoord vervolgens aan de andere kant. Weg 6-2 en weg kans op een nieuwe prijs voor Giovanni en diens trainersstaf.

En hoewel ik Feyenoord in een zeer grijs verleden al eens met 9-5 en 9-4 van Ajax zag winnen, was de 6-2 in eerste aanleg zo heel erg historisch omdat de laatste keer dat wij met vier goals verschil van de oude rivaal wonnen stamde uit 1979 (op 29 september). Daarna regen we de ene nederlagenserie aan de andere, incidenteel onderbroken door een minder smartelijk of zelfs bemoedigend resultaat. De 6-2 van eind januari is nu – ook gevoelsmatig - even waardeloos geworden als de 8-2 van Ajax van 18 september 1983 en de 10-0 van PSV van 24 oktober 2010, waarbij in beide gevallen ons dierbare Feyenoord het lijdend voorwerp was. Want voor de 8-2 nam Feyenoord in de competitie met 4-1 revanche in de terugwedstrijd en knikkerde het Ajax met 2-2 in Mokum en 2-1 in De Kuip ook uit het bekertoernooi, dat door Feyenoord werd gewonnen en waarmee uiteindelijk de laatste “dubbel” uit de clubhistorie in de wacht werd gesleept. En ja, de 10-0 waarover in Eindhoven nog wel eens wordt gegniffeld kunnen wij Feyenoorders heel gemakkelijk pareren door te verwijzen naar de 3-1 revanche in De Kuip waardoor uiteindelijk niet PSV maar Ajax kampioen werd.

Het historisch besef is bij supporters, verblind door chauvinisme, soms ver te zoeken. Of dat voor het Legioen ook onverkort opgaat zal in de toekomst moeten blijken. Gistermiddag zag het er in ieder geval akelig leeg uit in De Kuip. Ook ons eigen vak UU, doorgaans tjokvol met ook toeschouwers op de trappen staand en tegen het enige hek van het vak (in de buurt van de ingang) leunend verried een flink stuk frustratie door middel van de vele lege stoelen. Dat zijn wij dus al lang niet meer gewend. Maar een dergelijk “doemscenario” zat er eigenlijk vanaf het begin van deze jaargang van de competitie in en niet alleen omdat het zo heel erg typisch des Feyenoords is. Want met lede ogen hebben we kunnen zien hoe Feyenoord zich na het zo bejubelde kampioenschap van 2017 niet heeft doorontwikkeld, integendeel. Geleidelijk ging het bergafwaarts, al verhulden de nadien gewonnen twee JC Cruijff-schalen en de bekerwinst van vorig seizoen het opzichtig falen in de competitie nog wel enigszins.

Maar na de afgang tegen het onbeduidende AS Trencin en tegen de Superboeren op de Vijverberg konden we al weten hoe laat het weer eens was met onze dierbare club. Inmiddels zijn we zes nederlagen verder, waarvan nog eens vijf in de competitie en de “fatale” afknapper tegen Ajax afgelopen woensdag. De gevleugelde woorden van Gerard Cox (“Feyenoorder ben je niet voor je lol”) van alweer lang vervlogen jaren lijken daarmee wel voor eeuwig opgang te doen voor de nationale Wereldbekerprimeurhouder, een eretitel waar je anno 2019 helemaal niets meer voor koopt. Net zo min als voor de eretitel van kampioen van de topwedstrijden van dit seizoen. Het is weer eens niet anders.

Ondanks alle misère moest Feyenoord gisteren gewoon weer aan de bak in eigen huis met dus een danig geslonken Legioen in de vakken, dat het dus even helemaal gehad lijkt te hebben met deze matige selectie, waarvan het enige echte fenomeen over tien wedstrijdjes afscheid neemt. Maar dat gisteren nog even een persoonlijk record vestigde met een mooie maar wel ietwat onzuivere hattrick, want de driepunter werd niet in één helft gescoord wat één van de kenmerken van een zuivere hattrick is. Doch wie daarop let is een kniesoor, het is de Kralingse wereldster van harte gegund. De enige speler die zich gemeten naar echte voetbalkwaliteiten nog enigszins kan spiegelen aan Robin van Persie, te weten Steven Berghuis, speelde weer een matige partij maar scoorde ongetwijfeld het doelpunt van de week met een schitterende krul in de korte hoek, die de boomlange Drentse doelman Scherpen (waarvan onlangs zijn 20-jarige broer plotseling overleed) kansloos liet. Daarmee gaf onze linksbenige rechtsbuiten toch nog even zijn visitekaartje af en dat kon ie wel gebruiken, want hij was geruime tijd rijp voor een wissel.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart